22 Kasım günü, Ataköy’de bulunan JW Marriott isimli otelde; teze nazaran kat vazifelisi olarak çalışan bir bayan emekçi, “hırsızlık yapmakla” suçlandı. Otel idaresinin bu sav üzerine emekçiye çıplak arama dayattığı ileri sürüldü.
Türkiye Emekçi Partisi (TİP) Sözcüsü ve İstanbul Milletvekili Sera Kadıgil, kelam konusu iddiayı; TBMM gündemine taşımıştı. Kadıgil; Çalışma ve Toplumsal Güvenlik Bakanı Vedat Bilgin ile Kültür ve Turizm Bakanı Mehmet Nuri Ersoy’un yanıtlaması istemiyle soru önergesi vermişti. Kadıgil, soru önergelerinde; Bakan Alım ve Bakan Ersoy’a; “İddialar hakkında Bakanlığınız tarafından bir inceleme başlatılmış mıdır? Yasa dışı emekçi çalıştırdığı, çıplak arama ile hak ihlali yaptığı ve çalışanlarına onur kırıcı muamelede bulunduğu sav edilen JW Marriott Otel’in yıldız sınıflandırma sisteminde bir değişikliğe gidilecek midir” sorularını yöneltti.
DİSK’e bağlı Tüm Otel ve Turizm Çalışanları Sendikası yöneticileri ve üyeleri ise otelin önünde açıklama yapmış ve yaşananlara protesto etmişti. Yapılan açıklamada, şu sözler kullanılmıştı:
“Bu tavır insanlık onuruna karşıttır. Kişinin bedensel bütünlüğüne fizikî ve ruhsal olarak yıkımdır. ‘Prosedür bu’ diyerek böylesi aşağılık bir durumun altından kalkamazsınız. Sizin prosedür dedikleriniz; kendi kârınız, prestijiniz ve şatafatınız için ezip geçmeye çalıştığınız personel haklarının ve hayatlarının üzerini örtmektir. Buradayız işte, kaldırıyoruz o örtüyü. Müsaade vermeyeceğiz”
İddiaları sormak için otel idaresine ulaştı. Otel yetkilileri savlara ait soruları cevapsız bıraktı.
Mağdur bayan emekçi, yaşadıklarını şöyle anlattı:
“Ben toplamda bir ay, bir buçuk aydır ekstrelere gidiyordum. Takıma başvurmuştum, onu bekliyordum. Biz saat 8’de iş başı yapıyoruz. Saat 10.00’da bir çay molamız var, saat 12.00’de bir yemek molamız var, saat 15.00’te tekrar çay molamız var. Sabah ben çay molasından çıktıktan sonra müşteri konuk odasından çıktı. Bana ‘odamı temizler misin’ dedi. Biz odalarda kırmızı yandığında giremiyoruz. Bundan kaynaklı hangi oda diye baktım, ‘3 numara’ dedi. 105 lira da bahşiş verdi koridordaki güvenlik kameralarının önünde. Elimdeki işi bitirdikten sonra onun odasına girdim ve temizledim. O odada kaybolduğu argüman edilen bir para var. Fakat ben odanın içerisinde rastgele bir bedelli bir şey ya da para bulmadım, görmedim. Görmediğim için de her zamanki üzere banyoyu sonra da yatak odasını temizledim, hazırladım. O esnada adamın sav ettiği kaybolan parayı kapının ardındaki dolabın içindeymiş. Çantasını da dolabın içine koymuş. Orada tıpkı vakitte kasa var. Bu mevzuda otelin bana yaptığı suistimallerden birisi de bu. Her müşteri, otele giriş yaptığında; pahalı eşyalarını kasaya koyması gerektiğini, sorumluluğun onlara ilişkin olmadığını söylüyorlar. Fakat buna karşın adamın argümanına nazaran, 300 bin dolar kadar adam para saymış, çantaya koymuş, çantayı da dolabın içine koymuş ve bunun içinde bin küsur dolar kadar para kaybolmuş. Biz dolabın içini denetim etmiyoruz. Yalnızca banyo ve odanın paklığını yapıyoruz. Müşteriler çıkış yaptığında da bakıyoruz, odada kalan eserleri aşağı indiriyoruz.
Yaklaşık iki saat sonra güvenlik vazifelisi geldi, aşağı inmemi istedi. Misyonlu 3 numaralı odada bir sorun olduğunu söyledi. Ben de elimdeki o aldığım 105 liralık parayı gösterdim. Konuğun bunu kameranın önünde verdiğini açıkladım. Şayet husus buysa, para burada dedim. Yok dedi ve bana bir bilgi vermedi. Aşağı indim, güvenlik odasına gittim. Güvenlik amirleri ‘ne bakıyorsun, otur’ üzere sözlerle; bana, ben çalmışım üzere davrandılar. Güvenlik amirlerinin bana karşı yaklaşımları bu taraflıydı. Sonra bayan güvenlik vazifelilerden bir tanesi geldi, ‘abla üst araması yapacağım’ dedi. ‘Buyurun, yapın’ dedim; ‘yok, çıplak arama yapacağız’ dedi. ‘Sizin yaptığınız cürüm, çıplak arama yapamazsınız’ dedim. ‘Abla prosedür böyle’ diye karşılık verdi. Çalıştığım alanlar denetim edildi, dolaplar denetim edildi, hiçbir şey bulunmadı. Güvenlik amiri geldi, ben de departman müdürüme haber verdim ve geldi lakin kendisi de güvenlik amirlerinin hali ile bana yaklaştı. Çıplak aramayı departman müdürüne söylediğimde o da bana, ‘prosedür’den bahsetti.
“Benim onurumla oynadılar”
İki iki buçuk saat sonra ‘karakola götüreceğiz seni’ diye benimle dalga geçtiler. Ben o anki psikoloji ile ayrıldım yanlarından, kattaki işleri bitirdikten sonra departman müdürü geldi. ‘Çık çık, aşağı, paranı ben vereceğim’ dedi. ‘Parayı buldunuz mu, bana neden hırsız muamelesi yapıyorsunuz’ dedim. Departman müdürü ‘hayır’ dedi, ‘bana neden bu muameleyi yapıyorsunuz’ dedim. O anda güvenlik vazifelisi geldi ve alıp beni götürmesini söyledi. Benim onurumla oynadılar. ‘Biz seninle çalışmıyoruz çık git’ dedi. O esnada güvenlik vazifelisi ile birlikte aşağı indim. Güvenlik vazifelisi beni soyunma odasına götürüp üstümü aramak isteyip, beni dışarı atacaklardı. Ben direkt departman müdürünün odasına gittim reaksiyon gösterdim. ‘Sizin yaptığınız kabahattir, hakaret ediyorsunuz’ dedim. Dedi ki ’prosedür’… Herkesin ağzından çıkan tek söz ‘prosedür budur.’
“Üzerimi aramaya çalıştılar, ben orada hudut krizi geçirdim”
Ben polisi arayacaktım, telefon çekmiyordu. Üzerimi aramaya çalıştılar, ben orada hudut krizi geçirdim. Güvenlik amiri geldi, sen ekstrelere geliyorsun, hiçbir hakkın yok diye konuştu, ‘Seninle çalışmak istemiyorum’ dedi, ‘Bunun kararını sen mi veriyorsun, polisi arayacağım’ dedim. Bunu söyledikten sonra güvenlik çalışanları beni bıraktı gitti, departman müdürünü çağırdım, ‘ben bir bayanım neden bu türlü yapıyorsunuz’ dedim. ‘Bu ülkede çıplak arama yasaktır, cürümdür ve ben kabul etmiyorum’ dedim. Sonra çıktım, gittim.
Beni pazar günü işe çağırmadılar, pazartesi günü tekrar geri gittim. Pazar günü adam cürüm duyurusunda bulunmuş benim hakkımda. Aslında adamın otel hakkında cürüm duyurusunda bulunması gerekirdi. Burada da bir yönlendirme var… İşte orada paranın ölçüsünü ve nasıl kaybolduğunu öğrendim. Olay yerinde de parmak izim de çıkmadı, benim almadığım belirli oldu.
İşe gittiğim vakit alanım değişmiş, katta değil meydanda çalışıyordum. Sonraki gün ise iş olmadığı için işe gelmeyeceğimi söyledi.
“Hiçbir bayanın tıpkı şeyleri yaşamasını istemiyorum”
Hiçbir bayanın tıpkı şeyleri yaşamasını istemiyorum. Çoluğumuzu çocuğumuzu bırakıyoruz. Gece yarısı çıkıp, konuta geliyoruz. Güç şartlarda çalışıyoruz. Bu sıkıntı şartlarda çalışan hiç kimsenin bu üzere şeylere maruz kalmasını istemiyorum. Bunu duyurabildiğimiz kadar duyuralım. Önüne geçebildiğimiz kadar geçelim. Benim üzere birçok bayan daha tıpkı şeylere maruz kalmış. Bir bayan arkadaşımız, kendi yasal haklarını bilmediği için daha doğrusu basına yansırsa ailesi bu bahiste yanlış anlayabilir diye bir şey yapmamış.
Ama ruhsal takviye için benim yanımda olacak. Birebir vakitte bu süreçte de şahitlik yapacak. O arkadaşım da takımlı çalışan olduğu için çabucak işten çıkarmamışlar lakin mobbinge maruz kaldığı için kendisi işten ayrılmış. Öteki bayanlar da birebir şeylere maruz kalmış ve bunu duyduktan sonra durmamam gerektiğine karar verdim.”