Mardin Dargeçit’te, 1995’te kayıt dışı biçimde gözaltına alındıktan sonra öldürülen 18 bireyle ilgili olarak açılan “Dargeçit JİTEM davasının” gerekçeli kararı tamamlandı. Ortalarında periyodun Mardin Jandarma Komando Tabur Kumandanı Hurşit İmren, Dargeçit İlçe Jandarma Kumandanı Mehmet Tire, Dargeçit Merkez Jandarma Karakol Kumandanı Mahmut Yılmaz, Karakol Kumandanı Yardımcısı Haydar Topçam ve Uzman Çavuş Kerim Şahin’in de olduğu 18 kişinin beraatine hükmeden mahkeme, gerekçeli kararında tartışılacak sözlere yer verdi. Mahkeme, JİTEM cinayetlerinin direkt şahidinin bulunmasının mümkün olmamasına karşın, şahit sözlerinin tamamı için, “Başkalarından duymuşlar, direkt görmemişler” sözünü kullandı. Şahit anlatımlarını devletin raporlarının doğrulamadığını savunan mahkeme, beraat kararlarını “şüpheden sanık yararlanır, bunun geniş bir uygulama alanı vardır” gerekçesiyle açıkladı. Mahkeme, öldürülenlerin avukatı Erdal Kuzu’nun itirazlarını, sanık askerlerin cinayetlerin işlendiği devirde bölgede bulunduğuna yönelik resmi raporları ise ayrıyeten değerlendirmedi. Mahkeme, öldürülen 7 başka bireye ilişkin oldukları İsimli Tıp raporuyla mutlaklaşan kemiklerin bulunduğu mağaranın asker ve korucular tarafından kullanılmasını da dikkate almadı.
Adıyaman 1. Ağır Ceza Mahkemesi, Dargeçit’te, 1995’te öldürülen ve kaybedilen üçü çocuk sekiz kişiyi taammüden öldürdükleri gerekçesiyle yargılanan 18 sanığın beraatlerine hükmetmişti. Mahkeme, gerekçeli kararını tamamladı.
Kanıtlar için ayrıyeten yorum yapılmadı
Dargeçit’te, asker ve korucuların kullandığı belirtilen bir mağarada, 40 şahsa ilişkin olduğu öne sürülen kafatasları ve kemikler bulunmuş, bunlar üzerinde yapılan incelemede kaybedilen kemiklerin kimilerinin kaybedilen 7 bireye ilişkin olduğu İsimli Tıp tarafından saptanmıştı.
Kanıtlara karşın beraat kararı veren mahkeme, gerekçeli kararında bu hususlarda rastgele bir yorum yapmadı. Gerekçeli kararda, şu tabirlere yer verildi:
“Tanıklar çelişkili”
Sanıkların savunmaları, katılan ve şahit anlatımları, evrak içerisinde mevcut yanıtı yazılar, raporlar ile tüm evrak kapsamı incelendiğinde, üstte detayıyla açıklandığı üzere katılan ve şahitlerin beyanlarının birbirleriyle ve kendisi içerisinde çelişkili olduğu, bu beyanların bir kısmının sırf duyuma dayandığı…
Doğrudan görmemişler
Söz konusu şahitlerden hiçbirinin evrakta mevcut maktulleri belge kapsamındaki sanıkların öldürdüğüne ait direkt bir görgülerinin bulunmadığı, maktullerden elde edilebilen bulgular ile sanıklardan alınacak örnekler ortasında doğruluğu yüksek sonuçlar veren moleküler genetik inceleme yapılma imkanının bulunmadığı, resmi makamların yanıtı yazılarının sanıklar aleyhine verilen şahit beyanlarını doğrular nitelikte olmadığı, maktuller Abdurrahman Olcay ve Abdurrahman Coşkun’un isimli makamlarca özgür bırakıldıktan sonra kim tarafından hangi hareketlerle öldürüldüklerine ait somut bir kanıtın bulunmadığı, maktuller Süleyman Seyhan, Mehmet Emin Aslan, Nedim Akyön, Davut Altınkaynak ve Seyhan Doğan hakkında ,se resmi kayıtlarda rastgele bir gözaltı sürecine rastlanmadığı, resmi gözaltı süreci yapılmaksızın fiilen gözaltına alındıklarını kabulü halinde dahi öldürme hareketlerinin kim tarafından ne halde gerçekleştirildiğine ait somut kanıtların belge kapsamında bulunmadığı, yeniden maktul Bilal Batırır hakkında kazana atılarak yakıldığına ait tezler bulunsa da ortada Bilal Batırır’a ilişkin bir cesedin bulunamadığı, olay tarihlerinde sanık Mehmet Tire’nin fiilen Dargeçit’te bulunduğuna dair her türlü kuşkudan uzak kanıtın bulunmadığı, sanıkların ortalarında yapmış oldukları görüşmelerde rastgele bir cürüm ögesine rastlanmadığı,
“Şüpheden sanık yararlanır”
Yargıtay Ceza Genel Heyeti’nin 04/10/2011 tarihli, 2011/10-159 Temel ve 2011/202 Karar sayılı ilamı da göz önüne alınarak; emeli, maddi gerçeğe ulaşarak adaleti sağlamak, hatası işlediği sabit olan faili cezalandırmak, kamu sisteminin bozulmasını önlemek ve bozulan kamu tertibini tekrar kurmak olan ceza yargılamasının en kıymetli prensiplerinden birisinin Latince “in dubio pro reo” olarak söz edilen “kuşkudan sanık yararlanır” unsuru olduğu, bu kuralın hayli geniş bir uygulama alanı olduğu, bir kabahatin hakikaten işlenip işlenmediği yahut işlenmiş ise gerçekleştirilme biçimi konusunda kuşku belirmesi halinde uygulanacağı, gerçekleşme formu kuşkulu ve tam olarak aydınlatılamamış olay ve argümanlar sanığın aleyhine yorumlanarak mahkûmiyet kararı kurulamayacağı, ceza mahkûmiyeti, yargılama sürecinde toplanan ispatların bir kısmına dayanılıp öteki bir kısmı gözardı edilerek ulaşılan mümkün kanıya değil, kesin ve açık bir ispata dayanması gerektiği, bu ispatın hiçbir kuşku ve öbür türlü oluşa imkan vermeyecek açıklıkta olması gerektiği, yüksek de olsa bir olasılığa dayanılarak sanığı cezalandırmak, ceza yargılamasının en kıymetli gayesi olan maddi gerçeğe ulaşmada varsayıma dayalı olarak karar kurmak manasına geleceği göz önüne alınarak, yapılan yargılama ve toplanan kanıtlar ışığında soyut isnat ve argümanlar haricinde, sanıkların atılı kabahatleri yasal tanıma uygun biçimde işlediklerini tereddütsüz ortaya koyabilecek nitelikte, ceza kararı kurabilmeye elverişli, her türlü kuşkudan arınmış, somut, kesin, inandırıcı kanıt elde edilemediğinden, yüklenen hataların sanıklar tarafından işlendiğinin sabit olmaması nedeniyle müsnet hatalardan başka ayrı beraatlerine karar verilerek aşağıdaki halde karar kurulmuştur.”